Gitmek Şiiri - Önder Karaçay

Küskünlüğü başlatma
Hüznün bakiyesi de hüzündür bilirsin
Gidersin geride kalır gözlerin
Sonra özledim dersin

Nasıl soluk alıp verir, nefeslenirim
Bu sana çok bencilce gelebilir
İstersen bu hasarı önceden önlerim
İstemezsen küsmeden de çekip giderim

İnsanın tek dünyası kendisidir

Böyle konuşmayalım istersen
Sonra aklıma takılıyor
................./Gitmek!

Öfkeyi rüzgar ile tutuşturmamak gerek
Kırılan kalp ağaçta dal gibidir
Rüzgar dindikten sonra
Kırıldığını anlamak boşunadır

Taş çok serttir
Onu kıran ve parçalayan ise sabırdır
Öfken yerine içinde merhametini uyandır

Havalanıp çıkma göklere
Hala ayağın basıyorken yere
Sonra acı sığmıyor gözlere

Seveceksen yaralamadan sev beni
Ayrılık yarayı ve arayı açıyor
Giderken görmek istemem/istemezsin enseni/ensemi

Giden dengini
Kalan kendini bulur