Munzur'un Kızı Şiiri - Ahmet Can Akyol

Öyle bir acı ki bu
Kın değil kılıç değil
Dokundukça sızlıyor
Aklımda yar belası

Matemim
Uslanmaz hasretim
Gurbetim Munzur'un kızı

Uzaklar da mı kaldın
Kış gibi hasatsız derin
Ve düş gibi delice ve selin
Peki kim söyleyebilir şimdi kim
Bu vurgunca yanmak bu uğultuca kanamak kimin

Hani MUNZUR'un KIZI hani rüzgarlarımız vardı bizim
Doğruca esen yürekler büyüten mevsimlerimiz

Sözümüze ne oldu kurban olduğum
Neler oldu yeminlerimize
Hadi / yine saçlarını yellere ver
Fırtına olsun getirsin seni
Tenimi ver / kokumu / ne olursun

Artık bu özlem bu ateş ve zulüm
Ama sensizlik yok mu / sensizlik cehennemden de ölüm

Biliyorum şimdi haykırsam bütün sesleri
Hiçbir söz seni bana getirmez belki
Belki yaşadıklarımız da bilinmez
Işığında ağlaştığımız ay'lı geceler de

Vay MUNZUR'UN KIZI
Vay çilelim / kırçiçeğim / hasretim vay
Sen dur / Munzur aşkına dur / ne olursun dur
Dur da birlikte ölelim

Öyle bir yara ki bu
Çığ değil çığlık değil
Damladıkça yakıyor
İçimde kan deryası

Matemim / uslanmaz hasretim
Gurbetim Munzur'un Kızı