Munzur Sevdalı Şiiri - Serdar Erdemir

kusura bakmayın bayan
şairlik telaşımdan;
utangaçlığım imgesel
imgelerim konuşkan!

ben daha cenin iken
Anadolu toprağı kokan/
anamın rahminde;
babam münferit
amcam kaçak yaşamış
coğrafyam dağlık...

hâlâ dün gibi hatırımda
tek odalı bir handa
koyun-koyuna yaşadık.
gün oldu;
bulgur aşı kaynatıp/
tahta kaşık salladık.
gün oldu;
yavan ekmek paylaştık.
mutluyduk;
mutluluğu gün aşırı/
iş yorgunluğundan sağdık
çifte çubuğa;
az bel bağlamadık.
üç adımlık taşlık tarlaya/
emek diye;
yıllarca çapa salladık.
yüzümüz gibi;
bahtımız kara
gece ayazında yandık.
yuvasız bir kuş kanat çırpsa/
irkilip uyandık
korkuyla barışık yaşadık...

tutma bayan
tutma nasır bağlar ellerin
nasırlıdır yüreğim
acıtma
acı söylerim
acı tat verir imgelerim!
yerine göre;
sevmeyi de, silmeyi de
iyi bilirim...

babama benzerim az-biraz
az-biraz münferit/
gözü kara
kem gözlere gelmişim
kem gözlere bayan!
bahtım kara
amcam gibi
kaçak yaşamışım
bu dağlık coğrafyada.
kar erken yağmış başıma
soğuk durur bakışlarım
fırtına dolanır şakaklarımda
buz gibidir avuçlarım
buz gibi
tuz kusar gözlerim/
soma tadında
yerine göre;
ağlamayı da, gülmeyi de
iyi bilirim...

efkârdandır bu sigaram/
dudaklarıma yamalı
katransı,ıslak...
aklım firarda
tütünüm esrar harmanı
yirmi yedi derken yaşım;
toplasan beş kez/
sevdalanmış
bir kez yaşamışım
oda kaçamak yasaklı!
devrim isteği
ayaklarımıza dolandı dolanalı
aslında bayan;
ikimizin derdi de aynı
sevda sağanağı
sen yaralı, ben yaralı
sadece hayat kadrajı farklı!

giderken hatıram kalsın
kehribar tespihim/ sarı
onurumu bırakmam
o bana baba yadigârı
münferit sorgular görmüş/
ağır yaralı...
içimde ki o yalnız
o Munzur sevdalı!
yerine göre
gelmeyi de, gitmeyi de
iyi bilirim...