Düşleri vardı
Evrenin sonsuzluğunu aşan,
Tutkuları vardı
Büyüktü yürekleri gibi.
Yarınları yaşayacaklardı
Bugün bitmeden…
Gün tutuldu ansızın
Soldu gökyüzünün maviliği,
Munzur’un eteklerinde bir akşamüstü!
Ölüm kustu hainlerin kini
Kalleşçe…
Ala boyandı toprak,
İhanetin karmaşık evreninde…
Gün karardı,
Gökyüzünün mavisi soluk,
Toprağın rengi al!
Yeni yıldızlar doğuyor
Evrenin gizemli karanlığında…
Şavkı vuruyor gelecek zamanların ta ötesine
Büyüyerek…
Nice acıları paylaştı
Bu soylu millet!
Dün, bugün…
Artık sabırlar tükenmektedir,
Günden güne bilenmektedir
Yüreklerin öfkesi!
Zamanı gelmiştir
Suskunluğu bozmanın…!
Arkadaş göz yumma ihanete!
Tutsağı olma
Bir avuç doların gölgesinin…
Sonra kölesi olursun
Küresel sermayenin!
“Uyan ey milletim! ”Diyor sana
Yedi bin yıllık tarihinin sesi
Yarın çok geç olmadan!
Yarın çok geç olmadan!
Yarın çok geç olmadan…
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!