Munzur Nehri Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Munzur babanın
kaçarken saçtığı sütten
suya dönüşen gözeler
Rivayetidir bu gözelerin
Baktıkça gerçekliğine
inanası gelir insanın
Kaynağından çıkarken
her biri bir telaş
köpük köpük coşkuyla
Kucaklaşır Munzur'la
Suyun çağıldayan sesi
Cana can katan berraklığı
Eğlenir coşar konukları
Hayat verir her yere
Köyleri çayırları bırakır geride
Yetişir vadiye
Dağlara olur yoldaş
Ovacığın biricik yoluna arkadaş
İhlal etmiş çoğu yerde yolu
Aman değmeyin keyfine
Kayaların koynunda
Neşeyi bulmuş
Ağaç çiçekler otlar
Kayalarda oğlaklar keçiler
sekiyorlar şen mutlu
Eşlik eder,kuş böcek kelebek
Yankılanır balıkçıların sesi
Göz kamaştıran kırmızı pullu balıklar
Sepetteki son çırpınışlarıyla
Veda ediyorlar Munzura
Dersime girerken
Munzurun tüm güzellikleri
Bir rüya gibi hala üzerimde
Bir daha dönesim gelir munzura