Münzevi serzeniş Şiiri - Hasan Odabaşı

mahpus düşlerim aysız katran karası gecelerde
kapıları sessiz sedasız ardından kapalı

yıldızları bir bir sürgün edilmiş
baltığın serin sularında ıslatılıp ayaz bir gecede

kumsala boylu boyunca serilmiş
Ipıslak gecenin koynunda sessiz harfsiz konuşuyorum...

sol yanıma çöreklenmiş
hain sancıları bıraktım bu koca dağın yamacına...

gülüşlerini söktüm tek tek gözbebeklerimden
gömdüm kara derili denizin koynuna...

öyle senim ki kalem
kesilmişim dökülüyorum ak tenli sayfaların kuçağına
bitimsiz cümlelerden sökülüp serpiliyorum harf harf yine sen...

cesetsiz kimliğimden
adını koparıyorum en acıyan yanımdan

harf harf sen kesiliyorum...

zirvesi sökülmüş bu koca dağ
suyu kurutulmuş kara derili deniz unutulmuş bu balıkçı kasabası

arka bahçede yeşil sevinçleri çalınmış yaşlı koca çınar
gölgesinden gülüşler derdest edilmiş...

göksu vurulmuş böğründen
yakamozlar hiçliğime bölünmüş kıyılarına vurmuş kimliksiz ceset...

seviş artıkları yersiz yurtsuz
dudaklarını yüzünü kaybetmiş gülüş eskileri parya...

gül kurusu dudak kıyılarından
buz yeşili gözlerimin ayaza çekmiş saçağından vaveylayla düşmüş...

senli gülüşleri terk ediyorum
meskun mahal bitiminde viraneler gibiyim...

alfabesini kaybetmiş bir kaç örselenmiş harf
kasabanın çamurlu sokaklarında münzevi serzeniş...

gözlerinde bilenmiş
illegal slogan gibi asılı kaldım senin renkleri çalınmış göğünde...