Yüzünden okuyorum yalnızlığı mor menekşe
Müebet yatan günahlarının adı geçince
Dudaklarında tuzlu topraklar hep eştikçe
Susmayı en iyi sen bilirsin
Hangi kuşun yuvasını bozdun hadi söyle
Bitmeyen bedbahtlık büyür gölge gölge
Kime Dokunsan put kesilip toprağa düşünce
İsyan hıçkırıklarla örülüp düşer şehre önce
Ben masallardaki çirkin adam ,kötü adam
Sevince suç işleyen potansiyel katil
O sevgiliye yolunda figüranlık yapan
Biz mezarda adı koca bir boşluk kaplayan
Harpler taşıyorsun çökük omuzlarında
Sakalları diken yüzünün derin sivri hatlarında
Başın öyle acılı dolu dayanmış otobüs camlarına
Bahar değmemiş iklimine, öyle bakıyorumda
Evladını kaybetmiş analar gibi gözlerin dolu
Ümmi satırlardan okuyorum yalnızlığını
Öyle kuru ki toprağın her karış tuzlu
Her zerresinde hissediyorsun onun azlığını...
Kayıt Tarihi : 22.6.2021 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair ama bahtsız bir dostumdan esinlenerek yazmıştım..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!