Münzevi Şiiri - Sergen Sayın

Bevah olan tabiatım dönüştü,
Oldum ben Münzevi kendi çapımda.
Aklıma bayrak çekti gönlümle örtüştü,
Gönlüm içine kapandı kendiyle görüştü.

Dışarıda fırtına, içimde sükût,
Rüzgârın sesi yerini buldu huzurda.
Bir yanım hep arar gizli sırları,
Bir yanımda bulur kendini vuslatla.

Ne dünya ne şöhret ne eski heves,
Hepsi eridi zamanın hararetiyle.
Kendini bilmek, özüne dönmek,
Burası son durak, gönül köşesinde.

Sessizliğin içinden yükselen şarkı,
Her kelimesi Hak’tan bir haber.
Münzevi dediler, bilmediler ki,
Yalnızlık değil, en derin cem’dir bu hep.

Bir nazar-ı İlahiyle aydınlanır gece,
Karanlık kalmaz, kalır sadece hakikat.
Gönül nurla dolar, sözler kifayetsiz,
Her solukta ruh bulur sonsuz vefa.

Fani dünyada aranan gerçek yüz,
İçte gizli, sabırla filizlenir.
Münzevi gönül bilir hakikati,
Sevda ile erir her dünyevi iz.

Her ne varsa, O’nun varlığından,
Bölünmez bütünlükte saklı sırlar.
Aşkla, sabırla süzülür her hece,
Kendini bilen bilir Yaratan’ı.