Münzevi Şiiri - Abdullah Kılavuz

Süveyda’ya;

Sen gül kokulu maralsın
Ben katil kıskaç.
Kurtulamazsın benden artık
Artık ne yana kaçarsan kaç
Kapat gözlerini dünyaya
Kulaklarını bana aç;
İsrafil’e verilen sûr gibiyim
Susturamazsın!

Git desen de gelirim, gel desen de
Ben garip pervaneyim gayrı ensende
Söksen yüreğimi yerinden
Ciğer paremi delsen de
Yürüdüğün yol gibiyim
Kurtulamazsın!

Mühürüm Kalû belâ’da,
Mühürüm ben arşta,
Beyazım ben bembeyaz
Hacerül esved taşta,
Konstantiniye’de, garip bir burçta
Fatih’in açtığı çağ gibiyim
Kapatamazsın!
Temmuz, 2012, Ankara