Münzevi Şiiri - Mehmet Hurşit

münzeviydim

kaçıp durdum aşklardan
dökerken dalımdan, ayrılıklarımı
sesine bıraktım rüzgarın
tutunamadım bir zaman

münzeviydim

yitirirken gögsümde sancıyan bulutları
özleyip durdum gülüşleri yine de
ve sakladım avuç çizgilerimde
üşüyen bütün yolculukları

/ kayıp adresler mektupsuz
ve siliktir bütün selamlaşmalar...
çürüyen zamanın
bayat günlerinden
bir resim saklarım yalnızca
göz kapaklarımda.. /

münzeviydim

yaşayıp durdum, yaşayıp durmaktayım
ve eskidim okuduğum kitaplar kadar
kendime tarih oldum..

- yoksa tarih bir kimse/sizlikmi?

eylül-2oo9