Müntehir Tütün Şiiri - Ömer Faruk Tel

Uzun sokaklar boyunca;
işaret ve orta parmağımın arasında
intihar eden tütünle,
ciğerlerimi zehir ve hüzüne bulayıp
düşündüm.
yere düşen yaprakların,
yahut
bir balonun göğe havalanmasındaki
sessizliğiyle
kulaklarım tırmalanıyorken
düşündüm.
Kalabalıklaşmaya başladı zihnim,
sesler artmaya başladı
gürültüler,
koşarmışcasına atılan birkaç adım,
benden kaçarmışcasına.
kafama dayanmış silahın ateşlenmesi gibiydi.

müntehir sigaramın izmaritinden
yaşadıklarımın
hıncımı çıkarttım, söndürürken;
beraberinde birçok şeyi de söndürmüş hissiyle ayrıldım
o uzun sokaktan.
hangi sokağa adımımı atsam
aynı tatsızlık,
aynı koku,
korku ve keder.
hangi sokağa baksam
gömlek ceplerinde karanfilli cesetler.

sokaklardan kaçıp eve sığındım
vakit ağır ağır gidiyor
bu gitmeler hep böyle kötü müdür?
geceler de gitgide uzuyor sanki
sabahlarıysa öyle bir intihar düşüncesi ki
sorma
menekşe kokulu.

etraf ne kadar sessiz olursa olsun
fırtına, gürültü kafanın içinde kopuyorsa
kaçamazsın,
kurtulamazsın
dinleyeceksin
mecbursun
çünkü sen onu dinlemedin.