Müntehir perde Şiiri - Deniz Koç

müntehir düş (yaşar ayak) - 2 perde

PERDE I.

Müntehir düş’ler dolanır deliliğime
Atarım kendimi sokaklara;
Afsun bağlarını çözemeyen bir gergadanın sırtından…

Üşürüm,
Üşümek denli…
Bakışlarım kızarır,
Kaybolur babamın sıcaklığı göz çukurlarımda…

Ellerimmmmm mi
Ellerimi sorma

…
…

Korkarım,
Uzar adım atışlarım,
Sürer gider…

Kadavraya bezenmiştir şehir
…
Dilime bakarım!
Dudaklarının cehennemi tüter ucunda…
Silinir belleğim -
- Yok olur ortalıktan
…

Çatırdar kırılır nefesim,
Ayak seslerim…
Aheste ve kokusuz
…

Oysa
Rahminden koparıp bir kalbi;
Düş’e aşka
Sana getirmişimdir
…
Yine
…
Güzelliğine ve aklına yaşamak kılmışımdır…

Ki;
Birisi ismimi seslenir!
Duyumsarım varlığını

O’nun

…
…

…
…

Sonra
…
Kaç kaçış solumuştur zamana,
Akşam çullanır kadavraya,
Mevt rayihalanır meczuba
Burnunu çeker
!
İç geçirir
!
Tanrının acı kahkahasından bir “ an “ önce
Belki son sözden sonra
…

“ anlatırsam …….
Ardına dahi bakamazsın “ diyecektim,
Yaşayacaktım şakımadan,
Sonsuzluk gibi susacaktım
Şahdamarında dilimi…
Susayacaktım
…
Karnına düş’en bir damla gibi saçılacaktı tüm hücrelerine
Nefesim…

İş bu edada ki;
Şimdi
“ kadavra ile mevta’nın öyküsü “
Ve Sen,
Bu öyküde Havva’ya tezeyyün edilmişsindir
…
…

Ve kainatın merkezinde güzelliğin
Parıltılara boğar Yalnızlığı;
Ki aaahhhh yeryüzü yaratılmamıştır henüz.

Bi ağaç,
Köklerine sarınmıştır..
var oluşunla başlamıştır yok oluş
ve tanrı,
yegane kılmıştır kendisini
…
Alın çatının altın bileşkesidir!
Orada’dır
…
Düşle,
Der tanrı
Ve gör
Oku
Dinle
…
İlk ses işitilmiştir ılık bi esişle,
Tabiat ezberine almıştır ismini –
- fısıldar
…
Düşler
…
Görür
…
Okur
…
Dinler
…

……’.. ilk ısırışını elmayı

PERDE II.

Kadavrada, dağılan bir pazar yerinin ortasında,
Böyle nihayete erdirdi nefesi Deli
…
Herkes ismini işitti senin…
Yerde, tezgahta, el altında ne varrsaaa
Tanrının elinden dilinden çıkma, onlarla saldırdılar,
Talan ettiler garibi…
Herkes ismini işitti senin,
Şu körpe, iki günlük bir çift göz dahi işitti
Ve
Göz çukurları mevt dolana değin
Söyledi ismini senin
…
Cehennem kokuştu her bir yeri
Baştan aşağı
…
…
İsmini söyledi senin
……
……
……
Ve o elma düş’tü göğsüne O’nun
o düşüşte yumdu bakışlarını,
son kere ismini söyledi:
Deniz
…
Herkes işitti ismini O’nun…

Aksisedalandı o nefes kırpıntısı