Müntehir Şiiri - Mehdican Arslantürk

Ölümümüm ertesi günündeyim
Doğumun önceki günündeyim
Kestiriyorum bir serin kuytu çamurda

Nitekim vadem burada dolarsa
Cebimde bir kağıt bir şiir bulunursa
O şiirin müsebbibi de birisi olacak

Onun yüzünden bulanacak kana
Yerde açan nahif bir gonca
Gonca solunca derin bir azap duyacak

Belki o da uyumak isteyecek bir gün
Gonca büyürse ve olursa bir gül
Belki ben de huzurla uyurum günbegün

Şiir yazarsa ya da okursa
Sütten ak ancak kırmızı elleriyle dokunursa
O şiirin müsebbibi kim olacak

Boyanacak benim yüzümden gökyüzü
Gökte açan gülbeyaza
Borçlu çıkacağım Güneş batınca

Belki uyanmak isteyeceğim o gün
Duyarsam o figan ince sesini sürgünün
Belki o da uyur hayırsız, ölgün

İşte gerçeğin sınırlarına gelipte
Oradan galip çıkmayı arzulayan ben
Bir sürgün ve bir ölgün eder mi sana

Canlı girilen, çamurdan çıkılan bugün
Uykusundan yeni uyanmış topraktan beşikte
Yeni doğmuş bir bebektir müntehir