Münkir Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Bir insan ki, yüzsüz, arsız, yılışık,
Tükürdüğün yağmur olsa dokunmaz.
Arsızlığa bütün ruhu alışık,
Çevresine hicab ile bakınmaz.

Varı, yoğu kendi ister alacak,
İstemiş se hemen o an olacak.
Belasını belki bir gün bulacak,
Esamesi o gün gelir okunmaz.

Girer çıkar, yakar yıkar, çare yok,
Öğüt versen onun zaten karnı tok.
Deli gönül der ki başın derde sok,
Baş belası hiç bir dertten yakınmaz.

Talepleri bitmez yüz yıl geçse de,
İnat eder zalim olmak suçsa da.
Faydası yok, kanat takıp uçsa da,
Menfaati yoksa zaten takınmaz.

Böyle kişi birlik demez ayırır,
O kendini dünya batsa kayırır.
Musibetler teğet geçer sıyırır,
İltimas var ondan böyle sakınmaz.