Münkir Şiiri - Hamza Mamaş

Ey yüce makamın, münkir sahibi,
Hakka zulümsün, nefsim de ne ki.
Asan bile keskin mülkiyetindeki.
Ne vahşi azamet üzerindeki.

Yek olmuş eşrafın ateş saçıyor.
Rahmet bulutları senden kaçıyor.
Tüm ateş pareler senden sıçrıyor.
Yaktığın manadır, madde de ne ki.

Bir elin beşerde, bir elin od da.
Tutuşur mazlumlar ayaz soğukta.
Haracın yakuttu ha bu yoklukta.
Selamın yeter varlığın ne ki.