Mûnise'ye Mektup Şiiri - Dursun Tiftik

*****Elimde mîraç gülü sana geldim Mûnise
*****Sesim de çıkmaz oldu donup kaldım Mûnise
*****İçerim ılgım yüklü döndür hayata beni
*****Nergis duruşlarında huzur buldum Mûnise

Merhaba furkansı niyetlerimin inâyeti
Hem-hâl olduğum yüreğim
Neşv ü nemâ bulan cesaretim
Cânıma büyükelçi atadım seni
Ne olur gözbebeğinden ayırma beni

Handan bakışlarında handeler açıyor Mûnise
Âh keşke zihnim bu sese bir kulak verebilse
Bıraksa nefreti -kibri içindeki fıtratı dinlese

Beşerliğimin uçurumunu iyileştiren duâmsın
Ufukta görünen yaşam nöbetim
Bengisuya ulaştıran kil/im
Süveydâyı koruyan dil/im
Ey beni insan yapan Mûnise
Sendeki ‘’kâlûbelâda verilen il/im’’

Umudum

Ruhum

Sevdiğim…