Münir Üsküdar Şiirleri - Şair Münir Üsküdar

Kıymetimi bilmedin
Düşürdün beni derde
Gölgen bile kalmadı
Unut ne olur sende

Dökülsün tutunamasın
Kaplasın her yeri yaprak
Bir tek seni almasın toprak
Bir sen kal dalında
Yazında kışında baharında

Yiyin beyler yiyin
Birbirinizi yiyin
Sürün toprağı
Ağzınıza burnunuza
Yarabbi şükür deyin

Yağmuru beklerken çatladı toprak
Goncayı beklerken kurudu yaprak
Susuz kaldı güller büktü boynunu
Düşünce yerlere savruldu gitti

Aşkımız sevgimiz vardı
Hayallerimiz vardı bizim
Çok sabırsızdın çok
Demlenmeden kararttın
Kurudu birer birer dallar

Yalan

Baktığın yerleri
Görsen de yalan
Söylenen sözleri
Duysan da

Yaprak

Yavaş yavaş değişir yaprağın rengi
Kalmaz gücü tutunamaz dalına
Bırakır kendini boşluğa uçuşurken sağa sola
Rüzgârlarda savrulur yağmurlarda ıslanır

Uykum sabotaj yaptı
Rüyama giremedim
Seni gördüğüm tek yerdi
Orada da göremedim.
İzin ver gireyim dedim

Bırakıp gittin yine
Artık gemim karada
Fırtına kopmadan gel
Çal kapımı arada

Ne çabuk geçti günler
Sona geldi ömürler
Hayatları çalan yıllar
Umutları alan yıllar
Hasretleri içen yıllar