Yine bahar geldi, karlar eridi.
Güzelliği bir hoş oldu yaylanın.
Bu obada nice insan yaşardı;
Eridi, kayboldu süsü yaylanın..
Burada oturmuş, burada yatmış,
Sütünü ayranı burda kaynatmış.
Koyun, keçi, sığır burda otlatmış;
Nerde o insanlar! nerede şimdi?
Daldım, düşünürüm hülyaya şimdi,
Terk etmişler, sevdikleri yaylayı.
guguk öttü, çiçek açtı, gül açtı
Dönemezler, terk ettiler Dünya'yı..
Münhal: Boşluk
Noter n. 3616
Kayıt Tarihi : 13.12.2007 20:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazıları dokuz yüz yıl yaşamış,
Bazıları bir nefeslik kalmış.
Baki olan Halık-ı zülcelaldir efendim.
diyor, sevgili üstadı kutluyorum. 100 pun
TÜM YORUMLAR (1)