Münevverim Şiiri - Abbas Paksoy

Münevverim
Elmasın, yanar dönerisin,
Uçtukça, uçarsın Münevver.
Gönlümün, taşan pınarısın.
Coştukça, coşarsın Münevver.

Gönlümdeki, şu yaradasın.
Oturuyorum, buradasın.
Nereye gitsem, oradasın.
Koştukça, koşarsın Münevver.

Burnuma, kokar köçeklerin.
Yolumdadır, hep gerçeklerin.
Yaprak yaprak, al çiçeklerin.
Açtıkça, açarsın Münevver.

Çöle bahar oldun, yaz oldun.
Paksoy’a, divane saz oldun.
Gönlüme dağılıp, toz oldun.
Saçtıkça, saçarsın Münevver.