Beni bırakıp bırakıp gitme
ben ayrılık nedir bilmem
unuturum hem
beni bırakıp bırakıp gitme
hazan olur gül bahçelerimiz
ya hep gel güneşim ol sönme
Beni deli ettin yaşam
Gurubu kızıl a Yeşili mor a
Renk cümbüşüne çevrildi doğa
Beni deli ettin yaşam
Tutuştu rengiyle günün
Gelinlik soyundu gece yarısına
Çiçekte kalan kız
Kapısını sürgüledi aşka
Nisan dı
Yağmur yağıyordu
Kirli sokaklara
Kutudan evler iskambilden çadırlar kurardım
Şimdi çocukluk diyorum yıkılınca ağlardım
Çocukluğumu düşünüyorum delicesi koşardım bahçemde
Yağmurdan şimşekten korkardım
Kutudan evler iskambilden çadırlar kurardım
Şimdi çocukluk diyorum yıkılınca ağlardım…
Gülünce açılır gülleri bir bir
Aşk pınarından süzülür gibi
Bakarsın gelince yolun sonuna
Arkana uzaktan daha dün gibi
Aşkın çıkınında yaşam
Mutluluk tarlasında bereket
özgür ve mutlu günler
ağlamaya yüzüm yok
dağ laleleri açar bir şubat sonu
İçim ağlar ağlayanla
Ayaklanmış umutlar sarar umutları
Varlığını adayanlar bu ülkeye
Kılçıklı kirpikleri batar anaların
Toprağın zenginliği artar ağladıkça
Karanlık geceyi örttüğü zaman
Üşürüm örtünürüm şiirlerime
Gün gelir açarım mısralarımı
Dönerim yeniden başladığım yere.
Akıllara sığmaz sevdalar
HAYAT
Acısıyla tatlısıyla
Geldi geçti sancısıyla
Mor yeşili sarısıyla
Sırtımızda gider hayat
Sustu rüzgârlar dindi fırtına
Şimşekler çaktı da seller götürdü
Geriye bakınca tertemiz doğa
Yıkandı arındı yeşile döndü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!