Münevver Hanımın 5.Kişisel Sergisi ve Kitap İmza Günü
Yerimden ağır ağır ilerlemeye başladım Taşköprü’ye doğru; bir an içimden parktan çıkıp köprüden karşıya geçmek geçti gönlümden, sonra vazgeçtim, ayağımı çiçekleri korumak için yapılmış büyük taşlardan birine koydum; yanlış olduğunu anladığım an birden çektim ayağımı taşın üzerinden. Sonra Taşköprünün üzerinden gözlerimi Merkez Camiine çevirdim, bir müddet duvarlardaki boyaların analizini yapar gibi dikkatle izledim, o renk cümbüşünü...
Sonra göğe bir sütun gibi uzanmış estetiğin en güzelini üzerlerinde taşıyan minarelerine baktım, yeni sokağa çıkan bir çocuğun karşısındaki cisme hayretle bakışı gibi.
Birden çektim gözlerimi minarelerin üzerinden istemeye istemeye...o an çocukluğum geldi aklıma o caminin bulunduğu yerin biraz batısındaki karpuz bostanı geldi gözlerimin önüne, sonrada caminin yerinde akan Seyhan nehrinin sularında attığım kulaçlar şekillendi beynimin içerisinde! ..
Sonrada oranın otogar haline gelişi...
Merkez Camii yapılırken bu su yatağına cami yapılmaz; yapılırsa da ilk depremde yok olur iddiaları, daha doğrusu hezeyanları son Adana depreminde ölçek 6,8 olduğu halde camiye hiçbir şey olmamış borazancı başlarının yanılgılarının içerisinde sükutu hayale çekilişlerini görür gibi oldum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta