Münevver Hanımın 5.Kişisel Sergisi ve Ki ...

Münevver Hanımın 5.Kişisel Sergisi ve Kitap İmza Günü

Yerimden ağır ağır ilerlemeye başladım Taşköprü’ye doğru; bir an içimden parktan çıkıp köprüden karşıya geçmek geçti gönlümden, sonra vazgeçtim, ayağımı çiçekleri korumak için yapılmış büyük taşlardan birine koydum; yanlış olduğunu anladığım an birden çektim ayağımı taşın üzerinden. Sonra Taşköprünün üzerinden gözlerimi Merkez Camiine çevirdim, bir müddet duvarlardaki boyaların analizini yapar gibi dikkatle izledim, o renk cümbüşünü...
Sonra göğe bir sütun gibi uzanmış estetiğin en güzelini üzerlerinde taşıyan minarelerine baktım, yeni sokağa çıkan bir çocuğun karşısındaki cisme hayretle bakışı gibi.
Birden çektim gözlerimi minarelerin üzerinden istemeye istemeye...o an çocukluğum geldi aklıma o caminin bulunduğu yerin biraz batısındaki karpuz bostanı geldi gözlerimin önüne, sonrada caminin yerinde akan Seyhan nehrinin sularında attığım kulaçlar şekillendi beynimin içerisinde! ..
Sonrada oranın otogar haline gelişi...
Merkez Camii yapılırken bu su yatağına cami yapılmaz; yapılırsa da ilk depremde yok olur iddiaları, daha doğrusu hezeyanları son Adana depreminde ölçek 6,8 olduğu halde camiye hiçbir şey olmamış borazancı başlarının yanılgılarının içerisinde sükutu hayale çekilişlerini görür gibi oldum.
Caminin kuzeyden Demir Köprüye kadar geniş bir alanda göletin kıyısında bir fundalık oluşturarak bir mesire yerine dönüştürülmüştür bütün kıyı boyu.
İçerisindeki çay bahçeleri ve lokantaları ile İstanbul Boğazının kıyılarına benzer bir şahanelikte halka hizmet vermeye sunulmuştur.
Parkın ortasından Karşıyakayı kendisine bağlayan yaya geçit köprüsü ise insanlarımızın hizmetine açılarak kopukluğu bir nevi ortadan kaldırmıştır.
Daldığım derin uykudan yanımdan geçen simitçinin sesiyle irkildim.
Geri dönerek parkın ortasından geçerek bir kavisle sağa döndüm..havuzun başında kucaklarındaki çocuklarıyla havuzun belirli aralıklarında duran, sonrada birden göğe doğru yükselen su dalgacıklarını seyrederek mutlu anlar yaşadıklarına şahit oldum.
Bir müddet suların yükseliş ve düşüşlerinde ben de hazza daldım. Sonrada olduğum yerde doğrularak güneye doğru yürüdüm parkın içersinde ve beton korulukların yanlarında durarak uzun uzun regülatör köprüyü izledim.
Suyun karşı tarafındaki, pejmürde viran halindeki yapıların üzerinde göz gezdirdim. Ve parke taşlarının üzerinde dikkatli adımlarla ilerlemeye başladım geri dönerek...
Birden gözlerim gazetemiz köşe yazarlarından Hasan Basri Yavuz’a takıldı ve “Basri bey” diye seslendim ama o sözlerimi duymayarak ilerlemeye başladı.
Sözlerimi tekrarlayınca geri döndü ve göz göze geldik, birbirimize yaklaşarak tokalaştık. Sonra koyu bir sohbete daldık.
Basri bey, iyi bir haber vermişti bana “Karşı taraftaki pisliklerde ortadan kaldırılacak, orada park haline getirilecek ve hastahane de yatan hastalar rahatlıkla suyu ve bu manzaraları seyredecekler.”
“Gerçek mi” dedim.
“Evet projeye alındı.”
Sonra döndük tarihi Kız Lisesine doğru... doğu kapısından içeri girdik; içerisi loş bir aydınlık halindeydi.
Münevver hanımın çektiği resimlerinin asılı durduğu duvara yaklaşarak resimleri seyre daldık; yanlarındaki resimlerle ilgili şiirleri okuduk ayrı ayrı! ..

(Devamı gelecek sayıda)

Selahattin Baysal
Gazeteci,Yazar,Şair
Zirve Gazetesi Köşe Yazısından