Münevver Düver'de Şiir ve Nesir (Yazı Se ...

Sayın Münevver Düver hanımefendi ne bir göl, ne bir deniz, ne de zaman zaman yağan bir yağmurdur; O bambaşka bir şey! .. Bambaşka bir çağlayan! ..
O, evet o durmak bilmeyen, kaynağından fışkıran billur bir pınar, o pınarın suyundan şelaleler de köpükleşen, kristalleşen, savrulan bir güzellikler manzumesi! .. Uzaktan bakıldığında muhteşem bir görüntü arz eden, yanına varıldığında doyumu olmayan bir mana ve o mana da bir kültür hazinesidir.
Şiir onun kaleminde desen desen dokunmuş bir kilim, ilmik ilmik atılmış bir nakış, bin-bir renklerden dokunmuş bir halı gibidir.
Onun, o ince, zarif sanatının özelliklerinin aynısını nesirlerinde de görmek mümkündür. Sanki nesir ve şiir onun kalemine odaklaşmış ve o odaklaşma da güzelleşmiş bir efsane gibidir.
Ruhundan fışkıran güzellikleri, o güzelliklerde bezenmiş fikirleri, düşünceleri, sevgi ve aşkları; bizim gönlümüzü, ruhumuzu, velhasıl bütün benliğimizi saran, bizi kendisine çeken, İrem bağlarında dolaştıran ilahi bir güç gibidir. Ve gördüğü her şeyden ilham almış, her şeyde kendini bulmuş, her şeye yazmış biridir, Münevver hanımefendi.
Münevver hanımın, nesir ve şiir kitaplarını bir çırpıda okudum desem zannederim şaşmazsınız; şayet şaşarsanız, size tavsiyem o zaman bir deneyiniz derim. Okuyunca siz de benim fikir ve görüşlerimde birleştiğinizi görecek ve bana hak vereceksiniz.
Ben, kendisini bütün samimiyetimle kutlar; yeni kitaplarını beklerim. Unutmayınız ki, Türk insanının bu gibi eserlere ihtiyacı vardır!
‘’Güzeller Kervanı Gönülden Geçer’’ isimli şiir kitabındaki ‘’ Sana Ben ‘’isimli şiirinde oradaki serzenişe odaklaşıyorum.
‘’ Sana ben şiirler yazdım, okuyamadım/Sana ben kalbimi verdim, anlatamadım/Sana ben gülümü sundum, koklatamadım/Sana ben beynimi verdim, okutamadım.’’ Şiir bir ritim halinde devam edip gidiyor; ama ben gerisini yazmıyorum çünkü, kitabı alın okuyun, kararı kendiniz verin, diyorum!
Aynı kitabın sayfalarını yine rast gele açıyorum... ‘’Belki’’de isimli şiir de yine ümitsizlik ve ümit iç içe.
Birlikte okuyalım:
‘’Biliyorum belki son görüşmemiz/Belki bir daha hiç görüşmeyeceğiz/Belki senden vazgeçip çıkarım aydınlığa/Belki de bir ömür beraberiz.’’
Belki de... diyerek, ümit ve bekleyiş! .. Bekleyiş! ..
Bir tül gibi dokumuş sevgiyi gönlüne Münevver hanım! .. Bir türlü ondan kopamıyor, onu gönlünden kaldırıp atamıyor veya atmak istemiyor. Gördüğüm kadarıyla o sevgiye meftun... kendini sevgiye odaklaştırmış, yaşamanın sevgisiz olamayacağına inanıyor, o inançla her şeyin güzelleşeceğine, yaratılışımızın nedeninin sevgiye endekslendiği manasında odaklaşıyor.
‘’Sevginin Bedeli Olmaz’’ isimli şiir kitabında ki ‘’Seviyorum’’ şiirinde yine sevgi, ümit ve serzeniş’..
‘’Dünyada bir gün bile gülmedim/Seni bekliyorum hala yıllar var/Çok dert çektim ama ölmedim/Sararmışta olsa hala ümitlerim var/Bekliyorum/Bekliyorum’’ diyor Münevver Düver.
Aynı kitabının ‘’Teessüfler’’ isimli şiirinde ise:
‘’Gel başını koy göğsüme canım/Dinlensin başının sızısı/Bana anlat en içli acını/Hıçkırıklarında kollarımda sarsıl/Avuçlarıma akıt gözyaşlarını’’ diyerek bütün açıklığıyla, bütün cesaret ve samimiyetiyle aşkını ortaya koyuyor.

Yazı Selahattin Baysal
Gazeteci, Yazar, Şair

Devamı gelecek sayıda