Ne ağlamasını bildim ben bu hayatta
Ne de gülmesini…
Ne zaman gülmek istesem hayata, hemen ağlatmasını başardın,
Ne zaman da ağlamak istesem, o zaman da “-sulu göz! ” diye alay ederdin
Ben ne vardım senin için
Ne de yoktum…
Yine gece oldu ve yine yoksun yanımda ama biliyorum sen yine oradasın
Biliyorum, çünkü benim için atıyor o kalbin; hani birbirimize söz vermiştik ya hatırlıyor musun?
-“Sevdiğim nerde olursak olalım asla unutmayacağız birbirimizi çünkü kalbimiz hep ikimiz için atacak.” diye
İşte oradan biliyorum sevdiğim.
Dışarıda hava yine çok soğuk umarım üşümüyosundur sen orda?
Kalın giyin tamam mı?
Ne hasret koyabildim ismini ne de özlem koyabildim nasıl bir isim olabilir diye düşündüm içimdekini…
Ama buldum sonunda ismini, bunun ismi tek bir şey olabilir di; senin yokluğunun acısı yani aşk acısı…
İsmini koydum, koydum ama bu isim çok zor geldi be bana,
Ama başka telaffuzu yoktu bu acının, çok düşündüm başka isim için, çok çabaladım günlerce haftalarca…
Ama ama yoktu başka çarem, bunun tek ismi vardı oda senin yokluğunla ortaya çıkan aşk acısıydı.
Senin yokluğunla ortaya çıkan aşk acısı…
Hayatımda hep düşünmüşümdür;
Acaba bir gün bende sevebilir miyim? Diye
Aşkın olduğunu biliyordum ama buna inanmıyordum nedense
Çünkü bana hep uzak gelmişti sevmek
Çünkü sevebileceğim birisini bulacağıma inanmamıştım nedense
Taki senin o güzel gülümseyişini görene kadar
Yine hüzün çöktü yaralı kalbime ve yine hava karardı.
Gece yine bütün yüzüyle ortaya koydu kendisini
Sanki gündüz yaşanan bütün kötülükleri örtmek istercesine
-'Bir daha kötülükleri örtmek istemiyorum.' dercesine ortaya koydu kendini
Ama ben ne gündüz yaşanan kötülükleri, ne de gecenin bu kötülükleri örtmek istemesini düşünüyor ve izliyordum…
Benim düşündüğüm ve izlediğim başka bir şeydi ve şuan da yanımda değildi.
Yine hava puslu,
Ve yine karanlık çöktü loş sokaklara
Ama sanki karanlık dışarıda değil de benim içimde
Neden mi?
Bilmiyorum ki nedenini; ya da,
Ya da dur sanırım biliyorum cevabını;
Bir gün bütün arkadaşlar bir araya geldik sohbet ediyorduk. Birden sohbet sırasında arkadaşlarımdan birisi sırasıyla diğer arkadaşlara aşkın tanımını sormaya başladı. Bütün arkadaşlar sırasıyla bu soruya cevap verirlerken dikkatli bir şekilde verilen cevapları düşündüm. Nedense cevapların hepsi birbirinin aynısıydı. Kimisi bu soruya yaşadığı aşk acısından dolayı “-Aşk acı çekmekten başka bir şey değildir.”derken, kimisi de bunun tam aksine “-hayır! Bence aşk çok güzel ve büyüleyici bir şey bence herkes tatmalıdır.” Diyordu. Cevaplar net ve açık aşk’ın tanımı onlara göre ya acıdır ya da tatlı…
En son olarak ta cevap verme sırası bana gelmişti. Arkadaşım aynı soruyu bana da tekrarladı; ”- sence aşk nedir? Sana göre de acı mı yoksa tatlı mı? ” diye sorup beklemeye başlayınca ona tek tanım yapmıştım “- bence aşk bir süs biberidir.”ben böyle bir cevap verince hepsi birden dikkatlice bana bakmıştı ve söylediğimi anlayama çalışmışlardı. Bu soruyu soran arkadaşım alaycı bir gülümsemeyle “- süs biberi mi? Bu nasıl bir tanımlama, aşkı benzete benzete süs biberine mi benzettin? Kısaca ya aşk için güzel dersin ya da acı dersin olur biter. Süs biberi de nedir? ” demişti.
Bunun üzerine arkadaşıma “-aşkın en iyi tanımlaması budur.” dediğim de, hepsi birden gülümsemeye başlamıştı. “- peki, o zaman aşkı süs biberine benzettin ya, şu süs biberini bir anlat ta öğrenelim bakalım aşk nasıl benziyormuş.”diye söylenmeye başlamışlardı bana… Bunun üzerine başlamıştım süs biberinin hikâyesini anlatmaya;
“-Bir gün kasabanın birin de bir çiftçi yaşarmış ve bu çiftçi ne hikmetse bütün yetiştirdiği sebze ve meyveleri satar bir tek yetiştirdiği süs biberlerini satmazmış. Ve ne zaman da mutlu olsa güzel bir şeyler yaşasa hemen gidermiş bahçesine bir tane süs biberi yermiş ve başlarmış acı çekmeye fakat bu durumdan gene de haz alırmış.
Bu durum o köyde onu tanıyan herkesin dikkatini çekermiş ve bir gün meraklı olan komşusu artık dayanamamış ve sormuş bu çiftçiye;
“- kolay gelsin Ali amca sana bir sorum olacak.” demiş ve başlamış konuşmaya;
Hayatta mutlu olmak istersen eğer senin bir tebessümün yeter,
Bu yaşamda mutlu olmak için sürekli gülümsemen gerek yaşama
Çünkü gülmeyi bilmelisin ki üzüntüler karşısında dimdik durabilesin
Gülümsemesini bilmeyen kişi yıkılmaya hazır kişidir
Bekledim seni sabırsızca, günlerce, haftalarca…
Gece gündüz demeden bekledim.
Ama gelmedin sadece giderken “sabret! ” dedin.
Dediğin gibi de oldu sabrettim, bekledim.
Ama ne veda ettim bu aşka
Ne de isyan ettim yalnızlığıma.
Bir gün ararsan beni sakın kimselere sorma,
Sadece yüreğinin en derinlerine sor beni,
Çünkü ben her zaman orada olacağım, yanında olmasam bile.
Ve seni hiçbir zaman yalnız bırakmayacağım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!