Münevver Şiiri - Yücel Barut

Ilıpınar köyündendi Münevver
İlkokuldan sınıf arkadaşımdı
Orta boylu,tombuldu biraz
Siyahtı saçları,uzuncaydı
Esmerdi teni,şarkılara yatkındı sesi
Öğretmenimizle evlendi

Yıllar yıllara eklendi gitti
Zaman zaman karşılaştık onunla
Esin Hanım’ın evinde yanılmıyorsam
Mutlu gibiydi

Ve bir gün öldüğünü duydum
Nedenini hâlâ bilmiyorum
Üzülmüştüm,sonbahardı mevsim
Alımlıydı,çalımlıydı,biraz da şen şakrak
Sanırım geride iki çocuktan başka bir şeyi kalmadı

İzmir Körfezi’nin en bok koktuğu
Kokunun buram buram yayıldığı mevsimde
En iyi arkadaşı Esin’le
Evlenivermişti Münevver’in kocası
Yaşamın bu dili bilinmez aynası
Tarihe yansıtmıştı yazgıyı

Ve evliliğin onuncu gününde
Antalya’da balayında
Duruvermişti yüreği hocanın
Esin hanım siyahlar içinde

Kucak kucak papatya
Kucak kucak
Selâmetle.

Karşıyaka; 21 05 2003