Münazara Şiiri - Muhayyel Gizliay

Tam yirmi yaş,
Ev arkadaşları ile münakaşa.
Geceleri umutla baş başa münazara.
Ben solcu o sağcı...
Ben kontrgerilla o baştacı...
Ben altmış altılık delikanlı,
O gelinlik kız...
&
Bir cadde, gazilik ünvanı verilmiş.
Köşebaşında bir çorbacı,
Her gece açık, mercimeği taze...
Göbekli bir satıcı, gösterişsiz bir salata;
Üstüne, kapıda çay sigara...
Eve git, dört saat uyu,
Sonrasında fakültede sınavda kaydırma...
&
Ahmet vardı ev arkadaşım,
Bir gece gelmedi münazaraya.
Kapısını tıklatınca gördüm,
Masasında dolmuş bir tabla
Otuz üçlük efes ve sarı tuborg ile baş başa...
"Hayırdır?" Dedim dayı ne oldu?
Dayı dedi hiç konuşma, otur şuraya.
Uzattığı sigara özel gün sigarası,
Sarı filtre Winston, derdi döküldü masaya...
&
Ne söylediğini net hatırlasamda
Kendime bile anlatmak istemem
O masada kaldı.
O döktüğü derdin peşinden gitti de
Yası o masaya aktı.
Yıllar sonra memlekette görüşünce,
Kendini anlatmadı, bana anlattırdı.
O Ahmet varya o Ahmet,
Aşkı tutmaya değil maşa,
Eldiven kullanmadı...