Nedir hayattan alamadığım?
Vermediğim sevgi için beni suçlarlar.
Suçlarlar ki tek başarılı oldukları konu bu.
Yaptıklarını değil, sadece yaptıklarımı konuşurlar.
Verdikleri sözleri daha söylerken unuturlar.
Artık 20 yaşındayım ve bir çocuk çırpınıp durur içimde.
Sevincin ve yaşamın renklerine kör,
Zehirli ve hastalıklı...
Artık kaybetti inancını,
Değişti ve hala aynı.
Uzaklaş derindeki senden,
Hayatta görürler hep,
Görmek istediklerini.
Hayatta dinlerler hep,
Duymak istediklerini...
Bir gün öldüğümde,
Gece olunca,
Düşüncelere dalmışken,
Suçlar mısın kendini?
Kayıt Tarihi : 21.8.2022 12:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!