MüNafık! Şiiri - Cihat Şahin

İman değil niyeti,
İfsat etmek hainin!
Bilmiyor ne diyeti?
Yok, idraki lâinin.

İşi gücü sırf riya!
Halkı yağlar o güya.
Etmez haktan hiç hayâ!
Sahtekârı şu dinin.

Emaneti hiç bilmez,
Söz verince; bil gelmez!
Ondan hakka kul olmaz,
Kalbi ölmüş hainin!

Yalan söyler konuşsa!
Hinlik kurar az sussa.
Dürüstlükten yok hisse!
Ruhu sönmüş caninin!

İbadetten hoşlanmaz!
Sadakayı hiç anmaz!
Zira ciddi inanmaz!
Yüzkarası son dinin!

Nefret eder zahmetten!
Ücret bekler(!) rahmetten.
Lezzet alır her betten!
Yeri nardır şu hinin!

Ödü kopar ölümden!
Uzak durur âlimden!
Dost edinir zalimden!
En kerihi; ins, cinin.

Vermen ona emanet!
Çünkü eder ihanet!
İnsan değil şu lanet!
Askeri Azazil’in.

Dikkat edin ona siz!
Sever onu her dinsiz.
Halk içinde kim densiz?
Refikidir gafilin.

Daim gider derinden!
Koru Rabbim şerrinden!
Dişisinden, erinden,
Hayır, gelmez siz bilin.

Cihat ŞAHİN
08.06.2010-İZMİR