Herkesi kendimden ayrı tutmadım
Gün oldu bir lokma birşey yutmadım
Geçmişi bilirim hiç unutmadım
Sorarım aklıma buna kader der.
Konu edilmişim ileri geri
Onları tanırım öteden beri
Aklımı okumuş önemsiz biri
Sordum soruşturdum o ne beter der.
Ardından laf eden Alosman dedi
Ağzını yokladım çok pişman dedi
Hani bilirsiniz o pisman kedi
Erişemediği ete murdar der.
İnsandır elbet yüz yüze bakacak
Ağzından çıkacak söze yanacak
Sözü değiştirir sanki kaçacak
Oturmuş koltuğa hele yer dar der.
Münâdî gel hele çal düdükleri
Cana tak etti aç gözlülükleri
İnsanların iki yüzlülükleri
Sezâi ulaştı bana kadar der.
Kayıt Tarihi : 17.10.2021 11:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezai Efiloğlu 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/17/munadi-gel-hele.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!