Münâcât Şiiri - Güçer Kafa

Bin bir derd ile geçip giderken bekârlığım,
Bir başına kalmaktan sıkıldığım demlerde…
Tâ içimi sızlatır sevdâda sakarlığım,
Yudum yudum gam içip yıkıldığım demlerde…

Gece gündüz karışır mevsimler kifâyetsiz,
Yarınlara baksa da; gözlerim dirâyetsiz…
Hasretkâr şiirlerim sanmayın şikâyetsiz,
Ağlarım yatağıma sokulduğum demlerde…

Var mı aceb dünyada ben gibi sevdâzede?
Deli gönlüm hâlini, bilmem nasıl arz ede?
Yaprak yaprak döküldüm, tutmadı şirâze de!
Poyrazların peşine takıldığım demlerde…

Unutulmak da varmış unutmaya korkarken,
Yitirdiğim mutluluk yüreğimi burkarken…
Gün batımı karanlık gökyüzünden sarkarken,
Yalnızım… Nâçâr eve tıkıldığım demlerde…

Ellerin yüzü güler, ellerin bahtı beyaz,
Benim ki neden kara? Baharım niçin ayaz?
Varsa eğer cevâbı güllerin içine yaz,
Koklar mest olurum hor bakıldığım demlerde…

Bâyâti kulun Ya Rab, boynu bükük bekliyor!
Bir tek Sen erdirirsin sefil aklım tekliyor…
Verdiğin sabır ile murâda emekliyor,
Nasip et yâri aşkla yakıldığım demlerde…