Münacat Şiiri - Hüdaverdi Öz

!! MÜNACAT !!

Günahkarım; hemde çok günahkar,
Gidecek ne kapım, ne dostum var.
Bilirim ki senin ismin Settar,
Hataları örtmeyi seversin sen.

Halimi bilse, annem bile kovar,
Dayanamaz babam dahi döver,
Seni yer gök bütün alem över!
Rahimsin affetmeyi seversin sen.

Yüzüm kara amelim de berbat,
Kime gidem kime, söyle heyhat,
Ancak sende sevgi sende rahmet,
Kuddüssün affetmeyi seversin sen.

Yüzüm karasını vurma yüzüme,
Biliyorum gitmedim yoluna,
Sen ki merhametlisin kuluna,
Rahmansın affetmeyi seversin sen.

Hiç bir sey gizli deyil senden,
Affetmezsen ne gilir ki elden...
Gene imdat gelir, gene senden,
Gaffarsın affetmeyi seversin sen.

Ben ettim günah, sen verdin nimet,
Bilemdim bir gün olsun kıymet,
Benim işim gücüm tek hıyanet,
Vehhabsın affetmeyi seversin sen.

Zor deyil affetmek senin için!
Sorma Ya Rab; kulum neden niçin?
Sözümü olur, ben gibi bir hiçin,
Alimsin affetmeyi seversin sen.

Yüküm ağır, hatalarımsa çok...
Senden başka elimden tutan yok,
Sana layık bir amelim de yok ,
Latifsin affetmeyi seversin sen.

Servet verdin, vermedim hic zekat,
Sıhhat verdin, kılmadım bir rekat,
Tutmadım orucu, yattım rahat,
Halimsin affetmeyi seversin sen.

Hüdaverdi Öz, karadır kara,
Vardır amelimde türlü yara,
Affetmek yakışır senin şanına,
Kerimsin affetmeyi seversin sen.