Münâcat Şiiri - Şerife Gündogdu

Ya ilâhi medet eyle kalmadı bende takât,
Âteş-i aşkınla yandım gönlüme doldu firkat.

Dertlerimin dermânı sen gönlümün fermânı sen,
Ya ilâhi tut elimden sultanlar sultânı sen.

Virânedir ah şu gönlüm serteser oldum harâb.
Yâr affına mazhâr eyle râhına oldum turab.

Aşkına müptelâ olmak devâdır şu gönlüme,
Aşkının nârında yanmak sefâdır şu gönlüme.

Kifayetsiz kalır kelâm ol vasfının haddi yok,
Sen vacib-ul vücûtsun yâr nurunun Envâr-ı çok.

Künh-i Zâtsın hep dirisin şek yoktur hikmetinden,
Sen Rahimsin sen meşhursun bil ki merhametinden.

Kovsan da gitmem kapından görmeden cemâlini,
Âteş-i hicrinle yandır ol Halil eyle beni.

Ya ilâhi medet eyle kusurlarım ört benim,
Yâr gülmeye hasret kaldım sînem dolu dert benim.