Münacat Şiiri - Zafer Altuntaş

evet ellerim
ellerim bir deliliğin özü
uzun ince bir yol gördüm kendime
sandım ki o kader

evet ellerim
ellerim bir bakışın söndüğü
bir deniz bu
içimde dindirilmez bir cevher

evet ellerim
ellerim bir şikayetin delili
hep duyulmak için sanki
kalbimi örseleyen sesler

evet ellerim
ellerim bir inancın yeşerdiği
bir kağıda işlenen
ah kelimeler ah kelimeler

evet ellerim
ellerim bir toprağın süsü
hep yağmurla giyinen
başımda sarılı bir umut elbiseler

evet ellerim
ellerim bir rüyanın uyandığı
ayaklarımı ona sürükleyen
zihnimi bekleyen cinnetler

evet ellerim
ellerim bir tabutun sevgilisi
ona yeni ölümler getiren
bir hışımla ezilen çiçekler

evet ellerim
ellerim işgale uğrayan bir memleket
içinde bir göç var
ve bir de sonu bilinmez gurbetler

evet ellerim
ellerim bir deliliğin özü
uzun ince bir yol gördüm kendime
sandım ki o kader