Münacat Şiiri - Kadir Huylu

ey can veren ruhuma ezelde bir zaman
gül bahçelerinde okşayan ruhumu
çoğaltıp beni bir katre sudan
cezvesiyle döküp dünyaya akıtan

ak mendilimde kan var sürgünümde musiki
çeyizime işlenmiş bir güzel selam
yalnızlık medeniyetinde dışlandım da senle
varlığına sarıldım çürüyecek bedenle

suları uyuttum gecenin çarmıhında
adınla serinledi yüzümün aydınlığı
bir küskün bir güleç bu kervan yolunda
ipekten buyruğunla yokladım sancıları

kirli bir çamur idim kutsandı ruhum
aktan ökçeler giydim seyirttim geceleri
bir küçük baş idim dağlara kafa tuttum
okudum da öğrendim verdiğin bilgileri

ah canıma ne cansın bırak ki öyle kalsın
kirpiğime değmesin ihanet yazgıları
yanıldım yakıldım çağ vurgunlarında
bir merhaba bekler kulun ebediyet yolunda....

Kadir Huylu