Münacat... Şiiri - Fatih Makas

Ey hükmü ruhlara ve bedenlere cari,
İradeler iradene ram.
Hayat, hay isminle var.
Gözüme sürur veren resimler,
Hep senin yaratmanla var.
Kulaklarımla işittiğim nağmeler,
Hepsi senin var etmenle var.
Hissettiğim heyecanlar, var etmene muhtaç,
Hep seninle var.
Bilişlerim, sezişlerim, görüşlerim, duyuşlarım,
Sana muhtaç, lutfun ile var.
Bedenimde ve ruhumda her ne var ise,
Hepsi senden, ikramından sebep var.

Kalemim kılıç olsa,
Kessem sensizliği.
Veyahut silah olsa,
Öldürsem gafletimi.
Sensizliği kaldıran gücüm, kuvvetim olsa
Veyahut hükmüm olsa.
Sende şahitsin Ey Allah! ! !
Gaflet ve masivayı bir vuruşta atarım;
Sana doğru koşupta,
Senin deryana batarım.
Çıkarmam bir an başım,
Seninle hep yaşarım.

Ey Sensizliği yaratan Allah! ! !
Acı bana, sensin Şah.

Sen şahitsin ki, sevmiyorum;
Ne kendimi, ne amelimi.

Senden gelecek kuvvet,
Gayriden olmasın inayet.

Tut ellerimden Ey Allah! ! !
Ki, sana uzanmış bu eller…

Korkmuyorum günahımdan,
Sevinmiyorum sevabıma.
Sığınıyorum zatına,
Çek beni ne olur katına.

Hayalim yarında değil,
Şimdi vuslat istiyor.

Cemalini yarın değil,
Şimdi görmek istiyor.

Kelamın yarın değil,
Şimdi duymak istiyor.

Cennetine yarın değil,
Şimdi girmek istiyor.

Nuruna yarın değil,
Şimdi batmak istiyor.

Kudretini ver bana,
Hükmünü yürüteyim.
Can alıp, can vereyim,
Dinini yücelteyim.

Kahpe nefsim kellesin,
Kılıcınla keseyim.
En büyük düşmanımı,
En başta öldüreyim.

Nefsimdeki hastalık,
Ruhumda çıban yaptı,
Cerahat, irin aktı,
Ruhumu necis yaptı.

Senin gücün kuvvetin, Hakkı için Allahım! ! !
Mağlubum ve esirim,
Zayıf ve çaresiz.

Hükmün yürür alemde,
Ne olur hüküm eyle.
Nefsim ola sana bende.

Gelip giden vecdini istemiyorum Allahım! ! !
Öyle bir vecde sal beni,
Ne gelmesi olsun,
Ne gitmesi.
Ne başı, nede sonu.
Ne sevinci, ne üzüntüsü.
Ne varlığı ne yokluğu.
Ötelerin ötesine,
Ötelerin de ötesine.
Ne biliş, ne duyuş, ne görüş.
Sükut…

Sana doymayan bir gönül bahş eyle..
Senin lutfun bundan fazlasını da yapar.
Sen demedinmi,
Akıllara gelmeyen ni’metler hazırladım.
Bu daimi senle oluş,
Sana koşuş ki aklıma gelen ni’met.
Ey akıllara gelenden fazlasını lutfeden! ! !
Aklıma geleni lutfeyle…

Bana değer ver,
Beni ziyaret et.
Bana arkadaş ol, dost ol.
Derdimi duy, teselli ver.
Zannım gibi isen,
Zannım o ki, kabul edesin duamı,
Duyuyursun sesini,
Kulum nasılsın dersin.
Demedin,
Halimi sormadın,
Başımı okşamadın,
Ellerimi tutmadın,
Silmedin gözyaşlarımı,
Sensizliği silmedin,
Ötelere almadın,
Haykırışım duymadın,
Nefsim elinden kurtarmadın,
Varlığımdan kurtarıp,
Zatına sen almadın,
Dostların sofrasına,
Oturtup kandırmadın,
Zilletlerden çıkarıp,
İzzetin tattırmadın,
Fakirlikten çıkarıp,
Müstağnide kılmadın,
Zayıflığım giderip,
Kudret şarabın sunmadın.

Şimdi bekliyorum lutfunu…
Rahmetini, inayetinle, nusretini
Ama biliyorum ki,
Nusretinle, lutfunla istiyorum.
Madem lutfun istemeye hükmetti,
Vermeyede hükmedecek…