Münacaat-ı İnsânî Şiiri - Yağız Yakışan

Hata ki ezelden kaderdi bize,
Kusursuz sunan el, neye yar ki bize?
Redd-i vuslat eylemek elden çıkarken,
Seçeneksiz kaldım imtihan denize.

Düş ey yağmur, şehri zulmetle sar,
Ki karanlık canıma pervaz yapar.
Yaşanacak bir an kalmaz ümîdim,
Canlarım duâ eyler ölüm râhi açar.

Onu ki aldın, bir hülyâya bile,
Cevâz vermedin, umutlar eğile.
Al canımı, sevk eyle mârifete,
Ki ümit kalmasın fânî cemâlete.