Münacaat Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Karanlık ve fücur geceler
Göğsümde siyah his
Dilimde istikbal için heceler
Görünmüyor hiçbir şey her yer sis

Ya Rab! Acizim ve çelimsiz
Yüzümde sirke midir bilmem
Şerbet mi karmakarışık bir iz
Senden başka kimselere söyleyemem

Soğuk, ahşap ve küf kokulu odalardayım
Ben kendimden sıkılganım sa'yem benden sıkılgan
Duyarsın sen sesimi Ya Rab
Sen atarsın damarlarımda

Ya Rab insanlıktır niyetim.
Huzuruna gelince bitiyor tüm enaniyetim
İhtiyaslarım bellidir
Bakma anam babama benimde başım yetim

Bin yerinden münkesirdir
Bin yerinde sancılı
Gönül budur Rabbim rikkatlıdır
İkbaledir tüm dikkati

Günahlarım tonlarcadır çoğu kubuh
Suratımda nahoş bir ifade
Her kavganın sahibiyim çaremse hep sulh
Hikmetin kâinattadır bakan görür sa'yen de

Hüsnü'n dimağımdadır
Heybetin gözyaşlarımda
Senden bahsedince
Tüm lezzetler damağımda

İhtiyasım dünyalık ihtisasım uhrevi
Kanatlarım yok uçup uçup dururum fevri
Şaşkın şaşkın bakarım ağaçlara boyları selvi
Artık başkasına bitmiştir el açma devri