Bataklığa batmıştı, insan oğlu o devir.
Lat, uzza söylenirdi. Söylenmezdi Allah bir.
Cahiliye çölünde, doğdu rahmet Güneşi.
Asr-ı saadet geldi, söndü zulmet ateşi.
İman, inkar iki şık. Biri birinden beri.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta