Münacaat Şiiri - Hazni Çetin

Bataklığa batmıştı, insan oğlu o devir.
Lat, uzza söylenirdi. Söylenmezdi Allah bir.

Cahiliye çölünde, doğdu rahmet Güneşi.
Asr-ı saadet geldi, söndü zulmet ateşi.

İman, inkar iki şık. Biri birinden beri.
İslam’a davet etti, iki cihan Serveri.

Ahmaklar puta taptı, düştü put’un peşine.
Çok nasipli olanlar, uydu Nur Güneşine.

Ruhlara gıda aşkı, aşkların en güzeli.
Onu seven maşuklar, buldular mükemmeli.

Onun Ümmeti olmak, rütbenin en üstünü.
Sakaleyn bahçesinin, kokladım has gül’ünü.

Onun ulvi aşkını, Kalbimize sen sığdır.
Sevgisiz katı kalpler, göremez, kör sağırdır.

Hak Dini Hak bilene, bir başka Din ne gerek.
Balı zehir bilenler, batılı Hak bilecek.

Hilal, Güneş ne lazım? Gerçeğe kör ama’ya.
Ekmeği bile bozar, un’a konan çiğ maya.

Efendim senin Elçin, Furkan senin kelam’ın.
Ayetle bize ihsan, Selam üstü selamın.

Sensin: Gece, Gündüz’ü, kainatı yaratan.
Devri zamanı bitmez, Kudret sahibi Sultan.

Sana senalar olsun, her nefes adetince.
Senden gelen dert, bela, mutlak döner sevince.
Kulunu seviyorsun, mahlukatın içinde.
Bir Anne çocuğunu, sevmenin ötesinde.

Asi olanın dahi, rızkını kesmiyorsun.
Razı olduğun kula, Cenneti veriyorsun.

Kafdağı masalıyla, bir ömür uyutulduk.
Suç, günah tiryakisi, asi birer kul olduk.

Hazinemi yitirdim, heba ettim ömrümü.
Zevk-i sefaya daldım, unuttum Hak ölümü.

Mahsulüm çalı çırpı, ha yandı, ha yanacak.
Ey Kerim: Rahmet’inle, azat olunur ancak.

Yana, yana arınır, kalpler senin aşkınla.
Amel’im nara yakın, sen kurtar İhsan’ınla.

Kokuşmuş, viran olmuş, kaskatı Gönüllere.
Ey Hidayet edici: Nüsret ver taş kalplere.

Kömür ocağı kalpler, tövbe bahr-ına muhtaç.
Mideler tıka basa, Ey Rabbim: ruhumuz aç.

Yatılacak musalla,çok yakın tenimize.
Son nefesi vermeden, Hidayet gönder bize.

Kurak çölün toprağı, suya hasret Allah’ım….
Rahmet deryanda yıka, kalmasın tek günahım.

Ahir zaman şaşkını, affa muhtaç kulunum.
Geldim şefkat kapına, boynu bükük dururum.

Arı’nın terk ettiği, boş kovan gibi kalbim.
Habibi ‘nin aşkını, Gönlüme nakş et Rabbim……….

Suçunu suç bilmeyen, haylaz çocuklardanım.
Suçlarımı bağışla, af eyle yaratanım.

İki nefes arası, gafil etme bizleri.
Hakikat’a kör etme, bu ağlayan gözleri.

Rabbim: Affın okyanus, nefsim kirli bir mendil.
Sen settar’sın, Aziz’sin, ben zavallı bir gafil.

Bunca cürmüme rağmen, talibim Rahmetine.
Merhamet et ey Mevlam, Habibin hümetine.

Hangi dua makbulsa, İzzet-i dergahında.
O dua, duam olsun, bir Bayram sabah’ında.

HAZNİ ÇETİN