Bir Sensin Allah'ım Şiiri - Mehmet Uysal

Yokluğa baktın, bütün âlemleri yarattın.
Gönül aynasına sırrı verensin Allah’ım.
Pervane eyledin, aşk ateşini arattın.
Bizler âşığız, maşukumuz sensin Allah’ım.

Ete kemiğe büründük, gurbet ele düştük;
Aşkın şarabından içtik, Mecnun’a dönüştük;
Karlı dağlarda yandık, çöllerde üşüdük;
Kor ateşi gülşene çevirensin Allah’ım.

Zerreden kürreye her şey Allah’ı zikreder,
Hâbıgaflete dalan bunu nasıl fikreder,
Vav olan illa ki elif illa ki elif der,
Kesretteki vahdet sensin, bir sensin Allah’ım.

Senin rızan için can verir nice gönüller,
Gül hasretiyle her dem çile çeker bülbüller,
El kaldırıp yakarır, boynun büker sümbüller;
Sen ki her şeyi görensin, bilensin Allah’ım.

Şu dünyada senin aşkın en güzel mucize,
Nice sultanları susturdu, getirdi dize;
Kimi ateşe dalar, kimi koşar denize;
Garip gönülde tecelli edensin Allah’ım.

Âşık olduk ezelden aşk denizine daldık,
Bazen ileri gittik, bazen geride kaldık;
Yalvardık, yakardık ve inşallah gönül aldık;
Sen affedicisin, affı sevensin Allah’ım.