Münacaat Şiiri - İbrahim Sağır

MÜNACAAT

Ayine-i kâinat mutlak zatına delil,
Zikrinden hariç değil her ne derse desin dil.

Gökyüzünde nurunu Sen’den alır güneş, ay,
Hayat-ı mevcudata can bahşeder ism-i Hay.

“Kün” emrinle oluştu kâinatın yapısı,
Kıyamete dek açık kabul ve ret kapısı.

Mülk Senin, hüküm Senin, dahi azamet Senin,
Cennet, cehennem Senin, ahir kıyamet Senin.

Bütün iradelerin üstündedir iraden,
Ahsen-i takvim üzre yarattın Âdem’i Sen.

İki cihan mülkünde adil-i mutlak Sensin,
Ezelden ta ebede mabud-u bil Hak Sensin.

Varlığındır alemi serapa devreyleyen,
Hayatı veren Sensin, ölümü veren de Sen.

Yerleştirdin aşkını Âdem’in sinesine,
Kur’anı beste ettin Muhammed’in sesine.

Zıtların ahengiyle kurdun kâinatını,
İnsana mahsus kıldın dünya saltanatını.

Gizli hazine idin, bilinmeyi diledin,
İnsi cinni yaratıp”Rabiniz benim”dedin.

Şiddet-i zuhurundan büründünde nihana,
Efal-i kudretinle nizam verdin cihana.

Adet-i zerratımla hamd Sana, şükür Sana,
Canlılar gece gündüz etmade zikir Sana.

Günahkârım umutla açtım avuçlarımı
İsm-i Settar adına setreyle suçlarımı.

Rahmetine sığındım boş çevirme ya Mennan,
Günahım dağlar gibi medet eyle ya Hannan.

İbrahim SAĞIR