Şimdi korkunun ne yeri, nede zamanı,
Bak ufukta bekliyor, seni sonsuzluk.
Bir gün geleck mutlak yolculuk anı,
Senin tek sıkıntın var, o da onsuzluk.
Dert yüklü kervanların son durağı o,
Karanlık gönüllerin, nuru, çerağıdır o.
Kimsesiz kalmışların, tek dayanağıdır o.
Gökte odur, yerde o, aradığındır senin o.
Aşka kıblegah olmuş, yüreklerin serveti,
Canlı cansız herşeyin, her zerrenin hasreti.
Kusur arayıp durma, at içinden nefreti,
Şehvete düşme sakın, senin acın onsuzluk.
Mehanette arama, sevgiyi merhameti,
Bülbüle bu sevdayı, mehanetmi öğretti.
Onunda derdi odur, sal göğsüne himmeti,
Al testiyi vur taşa, bitsin artık onsuzluk.
Kayıt Tarihi : 29.7.2009 19:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilal Bark](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/29/munacaat-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!