Münacaat - 2 Şiiri - İbrahim Sağır

MÜNCAAT

Rahmetini dilerim zikr-i Bismillah ile,
Şükrederim her daim Elhamdülillah ile.

Mülk Sen’in, hüküm Sen’in, dahi azamet Sen’in,
Cennet, cehennem Sen’in, ahir kıyamet Sen’in.

Ayine-i kâinat mutlak zatına delil,
Her şey sana muhtaçtır,her şey Senin ey Celil.

İkrarda da Sen varsın, İnkârda da Sen varsın,
Bedi'sin, Müzeyyin'sin, Müyessir'sin, Gaffar'sın.

Sen'den alır Nurunu gökyüzünde güneş, ay,
Hayat-ı mevcudata can bahşeder ism-i Hay.

“Kün” emrinle oluştu kâinatın yapısı,
Kıyamete dek açık kabul ve ret kapısı.

Bütün iradelerin üstündedir iraden,
Ahsen-i takvim üzre yarattın Âdem’i Sen.

İki cihan mülkünde Adil-i mutlak Sen’sin,
Ezelden ta ebede Mabud-u bil Hak Sen’sin.

Varlığındır âlemi serapa devreyleyen,
Hayatı veren Sen’sin, ölümü veren de Sen.

Yerleştirip aşkını Âdem’in sinesine,
Kuran’ı beste ettim Muhammed’in Sesine.

Zıtların ahengiyle kurdun kâinatını,
İnsana mahsus kıldın dünya saltanatını.

Gizli hazine idin, bilinmeyi diledin,
İnsi, cinni yaratıp”Rabbiniz benim”dedin.

Şiddet-i zuhurundan büründün de nihana,
Ef’al-i kudretinle nizam verdin cihana.

Adet-i zerratımla hamd Sana, şükür Sana,
Canlılar gece gündüz etmede zikir Sana.

Günahkârım, umutla açtım avuçlarımı,
İsm-i Settar hakkı çün affeyle suçlarımı.

Adem'den döl eyledin, Zatına kul eyledin,
İslam’ı yol eyledim, medet Allah'ım medet. X

“Ente subhaneke inni küntü minezzalimin,”
Sensin Rabbülalemin, medet Mennan'ım medet.

Nefsin damına düştüm, günahlara bulaştım,
İsyanda haddi aştım, medet Hannan'ım medet.

Gaflet bahrine daldım, nisyan kapısın çaldım,
Tövbeden geri kaldım, medet Deyyan'ım medet.

Aczimi güç vehm ettim, nefesimi tükettim,
Ne ettrimse ben ettim, medet Rahman'ım medet.

Ahkam-ül Hakimin'sin, Hem Rahim hem Kerim'sin,
Erhamurrahimin'sin, Medet Sübhan'ım medet.

Zikrinden hariç değil her ne derse desin dil,
Affına eyle nail medet Sultan'ım medet.

Rahmetine sığındım boş çevirme Allahım,
Sen'sin ancak şefiim, Sen’sin ancak penahım.

İbrahim SAĞIR