Mün/arıfça. Şiiri - Yunus Tapancı

himmetli bir üflemeyle
aşka susamış bir gönlü
göze değdirmeden bir hicranla
sadırlarında lâ kıyafetiyle
ilahla yaşadığı aşktan
ateş olur bağrında bir su

vücüdü kılla süslü bir kadının
genişçe simalarıyla
günden haset söndürüyordu

münir bir hakimin
başı yıkanıklara ses getirir
bir tokatla savurduğu
aşkın semazenine
değiyor elleri bir şuurun
ve taşlanırken sözlerine değen ateşin

simsiyah bir yeryüzü
pişmanlığında mağdur bir dünyada
farelere sevgi tomurcuklarıyla
mün/arıfça bir dileğin hayasında
dertlerine kahkahayla
sonbaharı yaşıyordu
ne de ölü bir sanatla
ne de sağ bir kanatla
değdirene bedeninde bir yarayla uyanan
bir kelama namus bekçisi yaparken
kadınsal yanına
ve de çocuksu
bir hoş görüşle
kıyafeti dilinde bi sancıyla
hez(i)met vermeden bir gönüle
kıy(a)meti bir sururdan geçerek
açlığa asma kilitle
ve de muhtaçken
balığa suyu haram ederek
gıpta etmeden hiçbir zamanı
'saati elifi elifine'

huzurunda
kusurunda
urunda
ve de nurunda bir kalimerayı
yak/amozonun gündüzünde
rengarenk bir masivayı
gönle düşen bir yakarışla
kayıyor gözleri denizinde

selamı üzerinde her aşk kutsaldır

yunus tapancı