Mumya-maske Şiiri - Fahri Bulut

MUMYA-MASKE

Utanır oldum beyler,ben insanım demeye,
Utanır oldum dostlar,keme biat etmeye.
Pişmanım çok pişmanım,peşin karar vermeye,
Kalplerde kara-mühür,yüzlerde mumya-maske.

İnsan kadar kendini,saklayan canlı var mı?
Alası hep içinde, yüzü ak mı,kara mı?
Kusurunu,suçunu, aleni açıklar mı?
Kalplerde kara-mühür,yüzlerde mumya-maske.

Mazlumları ağlatan,zalimler hep pür-neşe,
Mutluluk ırak bizden,gelmez hayale-düşe.
İyileri yönetti,kötüler hep peş-peşe,
Kalplerde kara-mühür,yüzlerde mumya-maske.

Namussuz örnek oldu,namuslu yaşayana,
Metelik verilmiyor,artı şerefe-şana.
Kahraman ediliyor,kıyan-öldüren cana,
Kalplerde kara-mühür,yüzlerde mumya-maske.

Rızaoğlu, ondandır bu dünyada huzursuz,
Gelin-kız belli değil,düz oldu şeref-namus.
Baş tacı edilenler,ya namussuz,ya hırsız,
Kalplerde kara-mühür,yüzlerde mumya-maske.
Divane yaşasaydım,aklım ermeden keşke.
28.11.2008
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU

Hainleri, dönekleri, yağcıları, yalakaları, postal yalayıcıları, sahtekarları,yalancıları gördükçe, tanıdıkça
Bunlarla birlikte bu ülkede yaşamaktan tiksinir oldum...