Dündü.
Zamanın kırılma yerinde seni…
Esrarengiz oyunlar içinde bir Kudüs yosmasıydın.
Karanlığa öykündün ,gördüm
Ömründen bir evhamı daha attın okyanusa
Okyanus, terbiye edildi birden.
Kafası karışınca anıları didiklendi az öncenin
Ben tek ,sen heptin
Boşaldı zaman.
Yardım et bana demeye utandım yanarken…
Çünkü asiydin
Tehlikeliydin yıkılsa bile fark etmeyeceğin bir gece
nefesini kesiyordu.
Başka gözle bakamadım gözlerindeki dalgalara.
Baksam üşürdüm.
Sürü(y)dün kendine katmamak için beni.
Geri dönemedim orada kalan rüyalarımın
altüst olmasından korktuğum için
Kaç yüz yıl sonrasının güncelerini yazacaksan
Ben’dim soyutladığın herkesten
Aldırma sen benim çağrılarıma
Zamanın kırılma yerinde seni…
ondokuzocakikibinonaltı
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 19.1.2016 11:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öyle ya.. 'Dünya yansa el kadar hasırı yok' denenlerden ise..
Bir de var olan takıntıları okyanusa atıp, kurtulanlardansa.. Evhamı, derdi, tasası bize kalmış demektir..
Bekle sen.. 'Mum/yala...'
Tebrikler Kardeşime..
TÜM YORUMLAR (1)