Mumun Gölgeleri Şiiri - Muhterem Aslan

Karanlık bir odanın ortasında
Bir mum titrek titrek yanıp eriyen
Hem kısa ömrünün derin yasında
Hemde benim için içini yiyen

Gölgeleri bile belli belirsiz
Kaybolacaklarının bilincinde
Yokolacaklar bıçaksız zehirsiz
İnsan gibiler, yaşam sevincinde

Mum titredikçe gölgelerde titrer
Hürmet midir korku mu bilmem neden
Kımıldasa tüm oda gelir gider
Hareketsiz ben ve duvarlar birden

Yavaştan gölgeler yenik düşüyor
Gecenin derin karanlıklarına
Mum kaybetmiş ateşini üşüyor
Düşmüş çlümün soğuk kucaklarına

Yenilip yokolmak kaderi mumun
Boş vermiş zaten son ışığa kadar
Gölgeler siz gözlerinizi yumun
Sizin kaderinizi mumlar yazar