Mumun Asaleti Şiiri - Muhammed Emin Daştan

İmtina ediyorum
Hayallerimin arasında seni düşlerken
Öyle ya ilham perisi yoldaşım oluyor
Kıskanıyor hatta
İçimde ki huzur secdeye kapanıyor
Duaya yeltenirken
Terliyorum biliyorum sabah oldu lakin uyandırma anne diye sayıklıyorum yatağım da

Ardım sıra yürüyor yalnızlık,
Matemime dost sessiz ağlamalarım bu hıçkırık
El pençe durmayın haykırın artık adını
El çekme kuytuma çekme
Gülerek bağırayım artık
Bir adres var elimde bir o kadar yakın
Bir o kadar ırak
Ey ey yeri göğü yaradan rabbim duy artık sesimi
Anam bilse doğururmuydu
Bu bendeki hasreti çilemi
Karanlıklar aydınlığa çıkar da
Nerde karanlıkta yanan mumun asaleti
Ben boş çevirmem hiçbir zaman
Allah sevdiğine bağışlasın diyen bir dilenciyi

Kimin ahı ki beni bu yakan kor
Ferah ferah esen rüzgar küllerimi savursa da
Seni benden alıpta
Hangi haketmeyenin yanına kor
Madem ki yıllar sonra bu kadar yakın
Hırpalanmış bi çare ayaklarım
İnadına geçmişine sensizliğime bir yeter de de
İlk defa beni kendi yerine
İlk ve son kez kendini benim yerime koy..