Mümtaz Bir Şahsiyetin Kısa Tahlili

Daha öğrenciyken tanıdım onu,
Adını akılda koyuyor adam.
Nerdeydi, ne oldu? Çok eski konu,
Göz açıp kaparken büyüyor adam.

Boynu çok inceydi, çok kalınlaştı,
Kime yanaştıysa haddini aştı.
Bukalemun gibi hep başkalaştı,
Girdiği ortama uyuyor adam.

Önce bir Türk idi tam ercesine,
Döneklik ekledi şeceresine.
Ağzını dayadı emercesine,
Yağlı kuyruklarda doyuyor adam.

Sağa da sola da akıllar verdi,
Belli ki bir yere yanaşmak derdi.
Sonunda dinciye postunu serdi,
Düşenin yanından tüyüyor adam.

Atatürk’ü sevmez, eleştiriyor,
Dini siyasetle birleştiriyor.
Feto’su her yere yerleştiriyor,
Makamdan makama kayıyor adam.

Karamanoğlu’ndan asla hoşlanmaz,
Mehmet Bey adını Türkçeyle anmaz.
Belgeye inanmaz, teze inanmaz,
Tarihi yalana dayıyor adam.

Çok gönül incitti, çok kalpler yıktı,
Zamanla her yere burnunu soktu.
Askere düşmandı, darbeci çıktı,
Paralel fırçayla boyuyor adam.

Nevzat çok izledi bu tosuncuğu,
Bugün akil gördü dünkü çocuğu.
Olmadık yerlere dikiyor tuğu,
Yarını bugünden sayıyor adam.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat