Mümkünsüz Âşk I Şiiri - Tunga Eralp

Yalanı kuşandım bir ömür boyu,
Gerçeğin sırrına ermem ne mümkün,
Artık ne sütler ak, ne kömür koyu,
Zamana rengini vermem ne mümkün.

Bulamadım bir yâr, şöyle namuslu,
Yalansız, riyasız, akıllı, uslu,
O yüzden hep böyle yüreğim puslu,
Gönlümün dengini görmem ne mümkün.

Hep can kattım sevdiğimin canına,
Yakışmak istedim onun yanına,
Lâkin benzemedi anı anına,
Kalbimi önüne sermem ne mümkün.

Ekin vermez bağım, bahçem hep çorak,
Damla düşmez yere, ayam çok kurak,
Yüreğimi yakıp kavurur firak,
Âşk yangını bu, söndürmem ne mümkün.

Sevdiğim yâr tez bıraktı elimi,
Bir bakışla eğdi, büktü belimi,
Çekti, parçaladı gönül telimi,
Onarıp yerine germem ne mümkün.

Artık hâl kalmadı, tükendi bende,
Lime lime oldum tek bir bedende,
Bu canım çırpınıp durdukça tende,
Yüreğime söz geçirmem ne mümkün.

Devran döndü bir acayip hâl oldu,
Tutuldu dillerim resmen lâl oldu,
Bütün ümitlerim bak hayâl oldu,
Yârin yüreğine girmem ne mümkün.

Irmaklar unuttu denizi, gölü,
Fırtınalar sardı sahrayı, çölü,
Kurudu bağımın biricik gülü,
Yeşertip dalından dermem ne mümkün.

Ne desem kâr etmez kara savcıya,
Gönlümü ateşe veren tavcıya,
Silahı doğrultup zalim avcıya,
Mermiyi namluya sürmem ne mümkün.

Kul bilmesin Allah(cc) bilir içimi,
Kimseye yük etmem kendi hiçimi,
Herkesin kararı kendi seçimi,
Yârin tercihini yermem ne mümkün.

Fırtınalar koptu gönül ilinde,
Söz, lâf oldu el âlemin dilinde,
Zelil kaldım nazlı yârin elinde,
Zulüm defterini dürmem ne mümkün.

Yüreğimde yangın dinmez ne çare,
Sevda ikliminde kaldım biçare,
Elimden su bile içmeyen yâre,
Bir bade-i âşk içirmem ne mümkün.